DLNA – czym jest, jak działa i do czego służy? Wyjaśniamy

Czym jest DLNA?

Mówiąc najprościej, DLNA to skrót od nazwy organizacji Digital Living Network Alliance, która zajmuje się porządkowaniem standardów bezprzewodowych sieci działających na urządzeniach mobilnych (smartfonach, tabletach), ale też komputerach osobistych i całej gamie sprzętu z dziedziny elektroniki użytkowej. Organizacja ta powstała pod auspicjami Sony i zrzesza ok. 200 największych światowych producentów elektroniki.

Celem DLNA było i jest takie projektowanie urządzeń, by mogły one współpracować ze sobą – komunikacja między nimi nie powinna wymagać zatem użycia żadnego dodatkowego (poza routerem sieciowym) sprzętu. Jeśli więc chcemy odtworzyć film ze smartfona na telewizorze, nie musimy kopiować go na nośnik USB, czy transmitować za pomocą kabla, wszystko to – na zgodnym z DLNA innym urządzeniu zrobimy bezprzewodowo.

Kiedy można korzystać z DLNA?

By skorzystać z funkcji oferowanych przez DLNA, należy przede wszystkim posiadać urządzenia technicznie obsługujące ten standard. Najprostszym sposobem na sprawdzenie, czy posiadany przez nas starszy sprzęt spełnia kluczowe wymogi, są po prostu oględziny jego opakowania bądź obudowy. Zgodne urządzenia są bowiem oznaczone specjalnym, charakterystycznym symbolem z logo DLNA. Najłatwiej jest w przypadku laptopów, które z reguły posiadają dedykowaną naklejkę na obudowie, w ich przypadku nie trzeba zatem szukać starych opakowań. Można też sprawdzić to na stronie internetowej producenta urządzenia lub w instrukcjach obsługi. W przypadku nowych urządzeń jest o wiele łatwiej, gdyż niemal wszystkie dostępne obecnie na rynku modele spełniają standardy bezprzewodowego przesyłu tego typu.

Logo DLNA

By skorzystać z funkcji DLNA, konieczne jest także posiadanie dostępu do sieci bezprzewodowej – najczęściej będzie to domowa sieć internetowa. Urządzenia, między którymi odbywać się ma komunikacja, muszą być wówczas połączone do tej samej sieci (wtedy router pośredniczy w wymianie plików). Niektóre najnowsze sprzęty pozwalają też na wykorzystanie funkcji Wi-Fi direct, która działa na zasadzie podobnej do Bluetooth i nie wymaga obecności routera a jedynie odpowiednich anten w obu łączonych w parę urządzeniach.

Do użycia wszystkich funkcji DLNA może się przydać odpowiednie oprogramowanie – odmienne dla różnych producentów urządzeń, na których będziemy z nich korzystać. Jeśli serwerem (a więc urządzeniem, z którego wysyłamy pliki, obrazy, muzykę) będzie smartfon z Androidem, pasujące o programowanie można pobrać ze sklepu Google Play. W iPhone’ach aplikacją obsługującą DLNA jest Apple iTunes. Jeśli natomiast przesyłać zamierzamy pliki znajdujące się na laptopie czy komputerze, pomogą nam w tym aplikacje Samsung AllShare, Windows Media Player czy chociażby DLNA Serviio.

Jest możliwe skorzystanie z funkcji DLNA także i bez dodatkowego oprogramowania. W systemach Windows zaczynamy od otwarcia Panelu Sterowania, poprzez jednoczesne przyśnięcie klawiszy Win oraz X. W otwartym menu należy następnie wybrać „Połączenia sieciowe”, a w następnym kroku zaznaczyć „Centrum sieci i udostępniania”. Następnie klikamy „Opcje strumieniowego przesyłania multimediów” i włączamy je. Na koniec nazywamy komputerową bibliotekę mediów oraz wybieramy (z listy dostępnych) urządzenie, któremu chcemy pozwolić na odbieranie naszych multimediów. Nasz komputer stanie się po takiej operacji zasobnikiem plików dla innych domowych urządzeń, czyli Digital Media Serwerem.

Certyfikat DLNA – co to oznacza?

Jeśli urządzenie, które posiadamy oznaczone jest logo DLNA, możemy być pewni, że spełnia ono standardy jego certyfikacyjne. Oznacza to, że sprzęt ten przeszedł proces certyfikacji w swojej klasie. Takich klas certyfikacji jest kilka:

• Digital Media Server (DMS) — jest to cyfrowy serwer mediów, który umożliwia przechowywanie treści i udostępnia je cyfrowym odtwarzaczom mediów lub cyfrowym urządzeniom renderującym. Najlepszym przykładem są tu dyski sieciowe oraz komputery osobiste.
• Digital Media Player (DMP) — będą to cyfrowe odtwarzacze plików multimedialnych będące w stanie znaleźć treści z serwera mediów (DMS), umożliwiające ich odtwarzanie i renderowanie. Głównymi urządzeniami tego typu są telewizory.
• Digital Media Controller (DMC) — na tę klasę składają się kontrolery mediów cyfrowych, potrafią one odszukiwać treści przechowywane na serwerze mediów (DMS) i instruuować cyfrowe urządzenie renderujące (DMR) by wyświetlały (odtwarzały) tę zawartość. Przykładem mogą tu być np. aparaty cyfrowe.
• Digital Media Renderer (DMR) — są to urządzenie renderujące, które odtwarzają treści w oparciu o instrukcje kontrolera mediów cyfrowych (DMC). Dobrym przykładem takiego urządzenia będzie bezprzewodowy głośnik.

Wady i zalety DLNA

Do głównych zalet DLNA należy szybkość i wygoda przenoszenia plików. Odbywa się to znacznie szybciej i łatwiej, niż gdybyśmy mieli korzystać z kabli. Ważne jest też to, że w tym momencie prawie wszystkie urządzenia dostępne na rynku umożliwiają skorzystanie z tego typu transferu. Połączenia z użyciem DLNA są zwykle bezpieczne – wynika to z zastosowania zabezpieczeń oraz korzystania z sieci lokalnej, unikamy tu zatem wysyłania plików do zewnętrznej chmury, co może nieść pewne ryzyko dla bezpieczeństwa naszych plików. Na urządzeniu, do którego wysyłamy multimedia, zawsze pojawi się też pytanie o zgodę na ich przyjęcie.

Do wad DLNA zaliczyć należy spore wymagania odnośnie parametrów sieci domowej. Jeśli chcemy przesyłać, chociażby materiały filmowe w wysokiej jakości wymagana będzie sieć o dużej przepustowości. Jeśli nią nie dysponujemy, efekty mogą się okazać niezadowalające – łącznie z zacinaniem się projekcji. Podobnie będzie jeśli nasz domowy serwer DMS będzie oparty na zbyt wolnym dysku, lub telewizor będzie posiadać antenę Wi-Fi za małej przepustowości. Inną wadę DLNA jest to, że nie zawsze współpracuje ona ze wszystkimi typami plików.

Tomasz Sławiński